به نام خداوند جان و خرد

همکاران ارجمند در تشکّل‌های صنفی معلّمان سراسر کشور

دوستان عزیز فعّال صنفی و مدنی

     این‌جانب نبی‌الله باستان فارسانی، دبیر آموزش‌وپرورش شهرستان فارسان در استان چهارمحال‌وبختیاری، همان‌گونه که می‌دانید، از سال 1381 تاکنون به صورت بی‌وقفه با کانون‌های صنفی معلّمان کشور همکاری داشته و در جهت ایفای حقوق صنفی و مدنی تلاش‌های فراوان کرده‌ام. فعّالیّت در فضای مجازی و راه‌اندازی تارنماهای مختلف به منظور تحقّق اهداف برحقّ خود و همکارانم، بخشی از فعّالیّت‌های من بوده و هست. در این مدّت دوازده ساله‌ی فعّالیّت صنفی-مدنی، دچار مشکلات و مسائل متعدّدی چون زندان، اخراج و تبعید شدم ولی به دلیل ایمان قلبی به اهداف متعالی صنفی، هیچ‌گاه سر فرود نیاورده و هر روز مصمّم‌تر از روز قبل، به فعّالیّت خود ادامه دادم. در این مدّت به این نتیجه دست یافته‌ام، که فضای جامعه آن‌قدر محدود و تنگ است که بیشتر معلّمان کشور، هنوز به انجام هرگونه فعّالیّت در جهت احقاق حقوق خود تردید و ترس داشته و از آن دوری می‌جویند.

     امّا اکنون که مدّت بیست‌وشش سال از خدمت صادقانه‌ام در آموزش‌وپرورش می‌گذرد و نگاهی گذرا به پشت سر می‌اندازم، می‌بینم که بیشترین ظلم را به خانواده‌ی خود کرده و نتوانسته‌ام با حقوق ناچیز دریافتی، حتّی سرپناهی برای آن‌ها فراهم نمایم. این‌جاست که معنای شغل دوم و سوم همکارانم را با تمام وجود حس کرده و به حال آموزش‌وپرورش کشورم افسوس می‌خورم که با ضعیف نگهداشتن زیرمجموعه‌اش آینده‌ای سست و بی‌بنیاد را برای کشور ایران رقم می‌زند. چرا که معلّمی که دغدغه‌ی معیشت و رفاه نداشته باشد، با عشق و علاقه در راستای تعلیم و تربیت فرزندان این مرزوبوم تلاش می‌کند و معلّمی که دغدغه‌ی نان شب خانواده‌اش را داشته باشد، هیچ انگیزه‌ای برای تدریس نداشته و نتیجه‌اش آن‌گونه که امروزه دیده می‌شود، ضربه‌های جبران ناپذیر بر پیکره‌ی نظام آموزشی و پرورشی کشور خواهد بود.

     در نتیجه اکنون که سال‌های پایانی خدمتم را پشت سر می‌گذارم، تصمیم گرفته‌ام، هرگونه فعّالیّت صنفی-مدنی را کنار گذاشته و وقت خود را صرف خدمت به خانواده و تلاش در جهت رفاه حال آنان و آینده‌ی تحصیلی فرزندانم کنم. امید است که دوستان عزیزم در تشکّل‌های صنفی که بی‌تردید از بهترین دوستان زندگی‌ام بوده و هستند در مسیر برحقّ خود پیروز و سربلند باشند و هرگونه کوتاهی، ناراحتی و رنجشی از این‌جانب دارند، حلال کرده و بر من ببخشایند.

                                                 نبی‌الله باستان فارسانی – 28 آذرماه 1393